Prompting voor advocaten: must-have skill of nice-to-have?

De hype rond 'prompten'

De voorbije maanden kreeg bijna elke advocaat wel ergens te horen: “Je moet leren prompten.” Er zijn workshops, cheat sheets, LinkedIn-threads. Iedereen heeft wel een tip: wees zo specifiek mogelijk, gebruik persona’s, vraag altijd om alternatieven. Alleen wordt daarbij vaak vergeten dat het opstellen van zo’n écht goede prompt zelf een vaardigheid is met een stevige leercurve. Je moet leren welke context je allemaal moet meegeven, hoe je doel, rol, toon en beperkingen scherp formuleert – en dat dan bij elke nieuwe zaak weer volledig uitschrijven. Dat kost tijd, elke keer opnieuw. Net daar ligt het verschil tussen werken in een generieke AI, waar je die oefening telkens manueel doet, en een legal AI platform waar die prompts al zijn ingebouwd in vaste workflows. Voor een kantoor dat met echte dossiers werkt, is dat onderscheid cruciaal.

Wat is een goede prompt?

In theorie is een goede prompt vrij simpel te definiëren. Ze bevat minstens vier elementen. Eerst het doel: wat moet de AI precies doen? Bijvoorbeeld: “Geef een objectieve samenvatting van de conclusie van de tegenpartij, zonder repliek, in doorlopende proza.” Dan de context: over welk dossier gaat het, in welke fase van het legal process bevind je je, welke partijen en feiten spelen mee? Bijvoorbeeld: “Het gaat om een geschil tussen een vervoerder en een verlader over schade aan goederen tijdens internationaal wegvervoer (CMR). Dit is de ingebrekestelling door de verlader.” Daarna het format: hoe moet de output eruitzien – één paragraaf, een korte nota, een e-mail aan de cliënt, een paragraaf geschikt om letterlijk in een conclusie te plakken. En tot slot toon en rol: wie “ben” je en voor wie schrijf je? Bijvoorbeeld: “Je schrijft als Belgische advocaat, formeel-juridisch, helder en precies, in het Nederlands.”

Als je al die elementen expliciet in je prompt giet, krijg je vaak sterke output, zelfs in een generieke AI. Het is dus absoluut zinvol dat advocaten begrijpen hoe zo’n prompt is opgebouwd en wat het verschil is tussen een vage vraag en een duidelijke opdracht. Alleen botst dat ideaalbeeld vrij snel op de realiteit van een druk advocatenleven.

Het prompt-idee botst op de praktijk

In de praktijk werk je met tientallen dossierstukken, loop je achter op deadlines en spring je voortdurend tussen telefoons, e-mails en brieven, dagvaardingen of conclusies. Dan is er weinig ruimte om rustig een halve pagina instructies uit te schrijven als: “Je bent een Belgische advocaat gespecialiseerd in X, je krijgt document Y, doe Z, gebruik alleen bronnen uit …”. Onvermijdelijk gebruik je een shortcut: je kopieert een oude prompt, past wat aan, vergeet een nuance of een beperking. De output blijft misschien goed, maar wordt onvoorspelbaar. Bovendien is die “prompt-knowhow” meestal persoonlijk: ze zit in het hoofd van één partner, in een Word-document op iemands desktop of in een toevallige chatgeschiedenis met ChatGPT. Collega’s en stagiairs gebruiken andere varianten, laten cruciale restricties weg (“gebruik enkel bronnen uit het dossier”), en het wordt onmogelijk om nog te reconstrueren welke prompt precies tot die ene sterke tekst heeft geleid. Dan is prompting geen onderdeel van je kantoorproces, maar van individuele improvisatie.

Wanneer generieke AI een risico wordt

Daar komt nog een derde probleem bij: het risico op fouten en hallucinaties. Een generieke AI weet niets over jouw kwaliteitsnorm, jouw bibliotheek of jouw dossierrestricties. Een iets te losse prompt – “Schrijf een juridisch argument in het voordeel van mijn cliënt” – kan leiden tot verzonnen rechtspraak, doctrine die nergens terug te vinden is of stellingen die niet gedragen worden door dossierstukken. Natuurlijk kan je dat als advocaat corrigeren, maar dan ben je in feite extra werk aan het doen, bovenop wat je zonder AI ook al moest doen.

Hoe een legal AI platform prompting in workflows vangt

Dat is precies waar een legal AI platform zoals Alice een ander pad kiest. Alice is geen “mooi ingepakte ChatGPT”. Onder de motorkap zitten geen losse, ad hoc prompts, maar uitgewerkte juridische workflows. Waar je in een generieke AI alles zelf moet uitschrijven, gebeurt in Alice veel via de interface. Je start niet met een blanco prompt-veld, maar met het kiezen van een workflow: case-analyse, reconstructie van het standpunt van de tegenpartij, argumentatie in het voordeel van de cliënt, of drafting van een juridisch document. Je laadt je dossierstukken op – conclusies, vonnissen, contracten, e-mails – en je duidt aan wat je nodig hebt: een paragraaf voor een conclusie, een nota, een mail aan de cliënt, een samenvatting voor intern gebruik.

Op de achtergrond stuurt Alice de AI niet met één losse prompt, maar met een ketting van doordachte prompts: eerst een analyse van de feiten en de proceshouding, dan een koppeling met relevante juridische bronnen uit de bibliotheek, vervolgens de opbouw van argumentatie, en pas daarna de generatie van tekst. De persona – bijvoorbeeld “Belgische advocaat voor rechtbank X” – zit vast in de workflow. De context komt rechtstreeks uit de opgeladen case documents in plaats van uit vage beschrijvingen. De structuur van de output (kopjes, volgorde, stijl) is vooraf vastgelegd in sjablonen die afgestemd zijn op de praktijk. En de beperkingen – geen verzonnen rechtspraak, enkel verwijzingen naar bronnen in de geselecteerde bibliotheken, geen feiten die niet in het dossier voorkomen – zijn ingebouwde guardrails, geen vrijblijvende tip.

Wat verandert er (niet) voor de advocaat?

Dat betekent niet dat prompting “verdwijnt”. Het niveau verschuift. In een generieke AI bedenk je elke keer zelf de hele prompt, moet je zelf onthouden welke elementen erin moeten en hangt de kwaliteit af van je tijd, focus en discipline op dat moment. In Alice zijn de grote prompts één keer goed ontworpen, getest in echte dossiers en vastgelegd als workflows. Ze zijn afgestemd op hoe litigators echt werken: analyse → research → argumentatie → documentgeneratie. Jij gebruikt ze via knoppen, velden en keuzes, in plaats van via lange tekstblokken.

De rol van de advocaat verandert daardoor niet, maar wordt scherper. Je moet nog altijd de doelstellingen in het dossier scherp stellen: wat willen we in deze fase precies bereiken? Je kiest welke workflow past: hebben we nu een neutrale case-analyse nodig, een partijdige argumentatie, een begrijpelijke uitleg voor de cliënt, of een uitgewerkte paragraaf voor een conclusie? En je blijft eindverantwoordelijke voor de evaluatie van de output: klopt de redenering, sluit ze aan bij onze strategie, is ze volledig, moet de toon scherper of net zachter? Je wordt geen “prompt engineer”, je blijft wat je altijd al was: juridisch strateeg – alleen staat er nu een platform naast je dat het denkwerk versnelt, structureert en verifieerbaar maakt.

Prompting als basis, workflows als ruggengraat van het kantoor

Betekent dit dat zelf goed kunnen prompten overbodig wordt? Zeker niet. Basiskennis van prompting blijft nuttig, bijvoorbeeld om generieke tools slim te gebruiken voor niet-dossiergebonden taken (marketing, interne nota’s, brainstorms, opleidingen), om te begrijpen wat er onder de motorkap van een platform zoals Alice gebeurt, en om nuance aan te brengen op basis van de output (“herwerk §2 met meer focus op oorzakelijk verband”, “maak nu een kortere versie voor de cliënt in begrijpelijke taal”). Maar zodra je werkt met echte dossiers, reële risico’s en een team, wil je vermijden dat de kwaliteit van je AI-ondersteuning afhangt van individuele prompt-creativiteit. Dan heb je meer aan gestandaardiseerde workflows, reproduceerbare kwaliteit en duidelijke grenzen rond bronnen, feiten en stijl.

Een volwassen strategie voor een modern advocatenkantoor combineert die twee niveaus. Iedereen begrijpt de basisprincipes van prompting – doel, context, format, rol – zodat men ook intuïtief voelt wanneer iets “niet klopt”. Tegelijk neemt Alice het zware prompting-werk over in voorgebouwde workflows die precies doen wat litigators nodig hebben: dossiers analyseren, relevante juridische bronnen in context brengen, argumentatie opbouwen en juridische documenten genereren. Op kantoor maak je duidelijke afspraken over welke workflows wanneer gebruikt worden, en hoe de output wordt gecontroleerd en bijgestuurd.

Zo combineer je het beste van twee werelden: de flexibiliteit van taalgestuurde AI, met de zekerheid en reproduceerbaarheid van een legal AI platform dat gebouwd is op de logica van het juridische werk. Prompting begrijpen blijft belangrijk. Maar het echte verschil voor het kantoor komt wanneer je niet langer op individuele prompts vertrouwt, maar op een platform waar de belangrijkste prompts en redeneringen al voor je zijn voorgebouwd.